من آمده ام، وای وای!!

همیشه به روزهای تولد احترام میذارم و دوستشون دارم.هرچند که روز تولد همه تو حافظه ام نمیمونه ولی خیلی ها رو حفظم.همیشه هم سعی کردم واسه تولد ملت هرجور شده یه کادویی چیزی بخرم، مگه این کفگیر به ته دیگ خورده باشه که مجبور میشم فقط زبونی تبریک بگم.
یکی از بهترین کادوهایی هم که گرفتم (البته یادم نیست واسه تولدم بود یا چیز دیگه ای)دایی هام که یکشیون همین بابای م.پارساست با هم دیگه خریده بودن.توی این کادو یه عالمه حیوون و آدمِ ما قبل تاریخی بود.تقریبا میشه گفت بهترین چیزی بوده که تا الان گرفتم و هنوز هم دو تا از اون حیوونها رو دارم، یکی یه گوریل بنفشِ که اسمش رو گذاشته بودم بابا گوریلِ(!!!)یکی دیگه هم یه اسب آبیِ صورتیِ.من و داداشم تو عالم بچگی پدر این بدبختها رو درآوردیم.انقدر عمل جراحی روشون انجام دادیم که نگو.یه بار داداشم گفت این بابا گوریله چقدر ناخن پاهاش بلند شده!!بعد رفت و ناخن گیر آورد و ناخن های بدبخت رو از ته کند!!بیچاره دیگه نمیتونست روی پاش وایشه.یه دستش رو هم توی جبهه های حق علیه باطلِ حیوونا با آدما از درست داد.اون اسب آبی هم پاش رو از دست داد و واسه اش با چوب کبریت و چسب یه پا درست کردیم!!(اون موقع من 5-6 سالم بود و داداشم هم 3-4 سالش)
خلاصه این که همیشه تولد ها رو دوست داشتم.همیشه هم در حال روز شماری هستم که ببینم چقدر تا تولدم مونده.
این لحظه شماری هم امسال تموم شد!
من بیست و اندی سال پیش روز بیست و سوم شهریور ماه به دنیا اومدم.

راستی بیست و سوم تولد یکی دیگه هم هست.تولد رویا .تولدت مبارک رویا خانوم.

اینم یکم خود تحویل گیری:
تاریخ تولد بهانه ایست، تا به یاد آوری آمدنت را
پس با هم جشن میگیریم، ای فرشته ی آسمانی
تولدم مبارک*-: